تأثیر تغذیه جنینی سطوح مختلف منگنز-گلایسین بر وزن نسبی و طول قسمت‌های مختلف روده باریک در جوجه‌های گوشتی
کد مقاله : 1077-NSAP6TH (R1)
نویسندگان
مجید علیایی *1، حسین جانمحمدی2، سید علی میرقلنج3، شهین ابراهیمی4، فاطمه خادم ناسی5، حبیب چراغی6
1استادیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
2استاد گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
3استادیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
4فارغ التحصیل تغذیه طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
5دانشجوی دکتری تغذیه طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
6کارشناس آزمایشگاه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
چکیده مقاله
مطالعه حاضر جهت ارزیابی اثرات تزریق سطوح مختلف منگنز-گلایسین بر وزن نسبی و طول قسمت‌های مختلف روده باریک در جوجه‌های گوشتی با استفاده از 288 عدد تخم‌مرغ بارور از یک گله تجاری مرغ مادر گوشتی راس 308 و در قالب طرح کاملاً تصادفی در 6 گروه آزمایشی، 4 تکرار و تعداد 12 عدد تخم‌مرغ در هر تکرار مورد بررسی قرار گرفت. گروه‌های آزمایشی شامل شاهد (بدون تزریق)، تزریق آب استریل، تزریق سطوح مختلف 075/0، 15/0، 225/0 و 3/0 درصد منگنز- گلایسین بود که مقدار 7/0 میلی‌لیتر در روز 17 دوره انکوباسیون از قسمت پهن تخم‌مرغ به مایع آمنیوتیک تزریق شد. پس از تفریخ، جوجه‌ها به سالن پرورش منتقل و تا 24 روزگی طبق توصیه راهنمای راس 308 پرورش یافتند. برای بررسی خصوصیات مربوط به وزن نسبی و طول قسمت‌های مختلف روده باریک، در روز 24 آزمایش، تعداد یک قطعه مرغ به ازای هر تکرار انتخاب، کشتار و صفات مربوطه بررسی شد. نتایج نشان داد اثر تزریق درون تخم‌مرغی سطوح مختلف منگنز-گلایسین بر وزن نسبی دئودنوم معنی‌دار بود (05/P<0) به‌طوری‌ که‌ بیشترین افزایش با تزریق 075/0 درصد منگنز-گلایسین مشاهده شد. به‌طور کلی تغذیه جنینی سطوح مختلف منگنز-گلایسین تأثیری بر وزن نسبی و طول قسمت‌های مختلف روده باریک نشان نداد.
کلیدواژه ها
دئودنوم، روده باریک، منگنز-گلایسین، وزن نسبی
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر