| مروری بر وضعیت حرفۀ پرورش گوسفند کشور و راهکارهای بهبود بازده اقتصادی آن |
| کد مقاله : 1166-NSAP6TH (R1) |
| نویسندگان |
| نادر پاپی * |
| چکیده مقاله |
| پرورش گوسفند و بز در کشور به‌طور معمول با دو شیوۀ عشایری و روستایی صورت می‌گیرد و نقش واحدهای صنعتی (پرورش در جایگاه بسته)، به دلیل نداشتن صرفۀ اقتصای، در این حرفه بسیار کم‌رنگ است. با اینکه این حرفه از قدمت چندهزارساله برخوردار بوده، ولی در سالهای اخیر عواملی همچون بهره‌وری پایین آن و در نتیجه کاهش علاقۀ نسل جوان به پرورش گوسفند، این حرفه را در معرض تهدیدات جدی قرار داده‌است. برای کاهش این خطر، شناخت ظرفیت طبیعی این دام‌ها و بکارگیری دانش روز به همراه فناوری‌های موجود، می‌تواند تأثیرگذار بوده و احتمال بروز خطرات تهدید کننده را کاهش دهد. راهکارهای مدیریتی مختلفی برای بهبود عملکرد گوسفندان بومی ارائه شده که بکارگیری آنها در موارد استفاده شده، سبب افزایش عملکرد تولید دام و بازده اقتصادی واحدهای پرورش دهنده شده است. افزایش چندزایی و چندبارزایی با تغذیه فلاشینگ و جیره‌های متعادل، بهبود عملکرد رشد بره‌‌ها از طریق تغذیه تکمیلی میش‌ها در شش تا هشت هفتۀ آخر آبستنی و دو ماه اول بعد از زایش، استفاده از جیره آغازین (تغذیه خزشی) در تغذیه بره‌های شیرخوار، زود ازشیرگیری بره-ها، همزمان‌سازی فحلی در فصول تولیدمثلی و خارج از آن و کوتاه کردن سن بلوغ جنسی گوسفندان ماده از جمله این موارد می‌باشد. بنابراین بر اساس گزارشات منتشر شده، در صورت اصلاح روش‌های مدیریتی پرورش و نگهداری، عملکرد گوسفندان بومی از نظر صفات رشد و صفات تولیدمثلی بهبود می‌یابد و در صورت اصلاح راهبردهای بازار، همچنان یک حرفۀ سودده و اقتصادی می‌باشد. |
| کلیدواژه ها |
| تولیدمثل، ضریب تبدیل خوراک، عملکرد رشد، گوسفند بومی |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
